Ein so stór mynd var eitt váðaverk fyri eitt ungt og fátækt listafólk. Hon er harafturat ein yvirlýsing um lívið í Føroyum í ómildari náttúru og undir Guds aga. Myndin er málað í grovu og myrku ekspressionismuni frá 1930-árunum við dámi av sýmbolismu.

Sjólát og tuberklar tóku mangt lívið tá á døgum, men henda heimferð av jarðarferð er meira enn ein frásøgn. Í tyngjandi myrkrinum er umhvørvið stytt niður í næstan onki. Andlitini eru álvarsamar grímur, og fólkini hevja seg upp í eina tríkantskompositión. Alt hevur strangleika og tign sum í gamlari átrúnaðarligari list.

Á einum hægri stigi verður ferðin sostatt til eina lívssigling, har tey syrgjandi á veg um eitt náttarmyrkt hav sjálv stunda móti grøvini.